Ciekawostki o ptasznikach – wielkość, anatomia i niezwykłe cechy

Ile razy widzisz kogoś z ptasznikiem na spacerze? Te stworzenia potrafią zaskoczyć rozmiarem, sposobem poruszania się i swoją budową. Zwłaszcza gdy ktoś się ich zupełnie nie spodziewa. I chociaż wyglądają groźnie, to są to jedne z ciekawszych łagodnych zwierząt egzotycznych, jakie można hodować w domu. Dla niektórych to po prostu pająk. A dla innych żywa lekcja biologii i cierpliwości. W tym artykule znajdziesz o wiele więcej ciekawostek, które warto o nich wiedzieć.

Ptaszniki w Polsce – czy występują na wolności?

Nie, ptaszniki w Polsce nie występują naturalnie. Jeśli widzisz jakiegoś w Polsce, to albo pochodzi z hodowli, albo czyjaś arachnofobia okazała się silniejsza.

W naturze żyją głównie w tropikach: w Ameryce Południowej, Azji, w Afryce i Australii. W Polsce możesz je legalnie trzymać w domu, o ile pochodzą z równie legalnego źródła. To nie są zwykłe pająki z piwnicy – to w gruncie rzeczy wrażliwe stworzenia o szczególnych potrzebach i odmiennych warunkach życia.

Ptasznik Goliat – wielkość, która robi wrażenie

Jeśli chodzi o rekordy, to Goliat (Theraphosa blondi) prawie nie ma sobie równych. Jest uważany zazwyczaj za największego nie tylko wśród ptaszników, ale i w całym świecie pająków. A jego wielkość? Rozpiętość odnóży do 30 cm, a masa powyżej 150 gramów. Nie mierzy się długości ciała, a właśnie rozstaw odnóży.

Dla porównania: popularne gatunki hodowlane mają 12–18 cm. A dla jeszcze lepszego ukazania: jest jak kartka z drukarki ważąca tyle co Twój telefon. Dużo? Zobacz, czym mogą Cię zaskoczyć inne gatunki ptaszników.

Ale wrażenie robi nie tylko rozmiar. Goliat potrzebuje dużego terrarium, wysokiej wilgotności i spokoju. To nie jest pająk dla początkujących, choć bez dwóch zdań jeden z najbardziej imponujących.

Karapaks ptasznika i inne elementy budowy

Karapaks – ciekawa nazwa, co nie? Wiedza o budowie ptaszników oraz znajomość nazw dla ich części ciała pomoże Ci w hodowli i w obserwacji. Oto niektóre z najważniejszych elementów jego ciała:

• karapaks ptasznika – twardy pancerz chitynowy na górze głowotułowia. Chroni narządy wewnętrzne i stanowi bazę dla odnóży. Często ma połysk, czasem ładne wzory,
• bulbusy – występują u samców na końcach nogogłaszczek. Służą do przenoszenia nasienia i są widoczne zwłaszcza u dorosłych (tak samo nazywa się gatunek ślimaka, ale teraz zajmujemy się innymi zwierzętami),
• włoski parzące – gdy ptasznik czuje zagrożenie, potrafi je „wyczesać” ze swojego odwłoku w stronę przeciwnika. Wbijają się w skórę i wywołują swędzenie lub podrażnienie. Nic przyjemnego.

Ptasznik, który nie wyczesuje włosków

Nie każdy ptasznik korzysta z włosków obronnych. Ptasznik, który nie wyczesuje włosków, nie chodzi rozczochrany – to zazwyczaj gatunek nadrzewny lub pochodzący z Afryki czy Azji. Przykład? Poecilotheria regalis (Barwnobestia królewska) – szybki, zwinny, a zamiast ostrzeżenia po prostu ucieka albo atakuje. To nie tylko ciekawostka, to również ważny tip dla hodowcy: te piękne pająki wymagają doświadczenia i refleksu.

W świecie wielkich pająków panuje duża różnorodność. Upewnij się, że wiesz, jak dostosować terrarium do potrzeb ptasznika.

Jak porusza się ptasznik i co czuje?

Część ptaszników nie tworzy pajęczyn. Zależy to nie tylko od gatunku, ale czasami dosłownie od temperamentu pająka. Gdy nie zaglądają do sieci, to polują z zaskoczenia. Poruszają się powoli, ale jeśli trzeba, to potrafią przeprowadzić błyskawiczny atak. Najczęściej w nocy wychodzą z kryjówek i szukają owadów, ale czasem małych płazów lub gryzoni.

A co czuje ptasznik? Głównie drgania, bo tak działają jego zmysły. Czułe włoski i odnóża pozwalają mu wyczuwać ruch podłoża. Wzrok? Słaby. Ptaszniki widzą światło i cień, ale niezbyt ostro.

Ptasznik: rysunek powie Ci wiele o jego wyglądzie

Na pewno wiesz, jak wygląda pająk. Pewnie wiesz też, jak wygląda duży pająk. No to możesz sobie wyobrazić, jak wygląda ogromny ptasznik. A rysunek z krótkim wyjaśnieniem pozwoli Ci zapamiętać najważniejsze części jego ciała.

• Głowotułów z karapaksem – z przodu.
• Odwłok – miękki, z tyłu.
• Osiem odnóży – po cztery z każdej strony.
• Dwie nogogłaszczki – mniejsze odnóża z przodu, u samców zakończone bulbusami.
• Kły jadowe – schowane pod spodem głowotułowia.

Taki opis pomoże Ci lepiej zrozumieć i zapamiętać, że pająki to nie owady. Policz mu nogi, a za jakiś czas pochwal się nową wiedzą w szkole.

Ptasznik olbrzymi – czy jest jadowity?

Ptaszniki to drapieżniki – każdy ma jad. I tu mógłbym zakończyć myśl, ale na pewno interesuje Cię co innego. Ptasznik olbrzymi: czy jest jadowity jak kobra?
Nie. Siła tego jadu pozwala mu polować na drobne zwierzęta, ale człowiekowi standardowo nie zrobi krzywdy. Zaboli, to fakt. Będzie piekło i swędziało. Bąbel też się pojawi. Będzie jak przy użądleniu. Ale jeżeli nie masz alergii, to nic poważnego się nie wydarzy.

Większość ptaszników używa jadu tylko do polowania. Człowieka atakują wyłącznie wtedy, gdy nie mają innego wyjścia.

Robią wrażenie

Ptaszniki to nie domowe maskotki do głaskania. Jeśli rozumiesz ich potrzeby i potrafisz je obserwować, to okazują się naprawdę idealne do hodowli. Zobaczysz: zachowania, sposoby obrony, sposób poruszania się – to wszystko wygląda inaczej niż u większości zwierząt trzymanych w domach. Tworzą miniaturowy świat, który poznasz tylko z bliska.